-آيا عمر جاودانه و آب حيات و اين كه حضرت خضر از آب حيات نوشيد و عمر جاودانه يافت درست است؟

(0)
-چه كسي در آخرت بهره مند وبي بهره مي باشدچرا؟(0)
-چرا ما نمي توانيم شناخت دقيق و كاملي از عالم , آخرت داشته باشيم ؟(0)
-با تامل و دقت در انسان و طبيعت روشن مي شود كه انسان همواره در پي دفع ضرر ازخود و جلب منافع است و از اين طريق حيات خود را حفظ كرده , به بقا ادامه مي دهد . امـا از آنـجـا كه دفع ضرر و جلب منفعت في حد نفسه نمي تواند انسان رابرانگيزد و به عمل وادار سـازد خـداوند اعمال را همراه با لذت يا رنج قرار داده است و انسان در پي لذت برمي آيد و مثلا با خـوردن و آشاميدن و زناشويي كردن لذت مي برد و از اين طريق در حقيقت حيات و بقاي خود را ادامه مي دهد . امـا اگـر فـرض كـنيم انسان نه دچار ضعف و بيماري شود و نه نابود گردد , كما اينكه در جهان آخـرت چنين است ديگر لذت ها فايده اي براي او ندارند , زيرا لذت ها در دنيا براي اين بودكه انسان تشويق به عمل شود تا به بقاي خود ادامه دهد . بنابراين چرا خداوندهمواره انسان را به لذت هاي گوناگون جهان آخرت وعده مي دهد در حاليكه اين لذت هادر آنجا فايده اي ندارند ؟(0)
-چـگـونه ممكن است امر جاويداني كه ابتداي آن روز قيامت است كه در آن آسمان و زمين از ميان مي روند , به بقاي آسمان و زمين مقيد شود ؟(0)
-چرا عدم ايمان به آخرت , موجب عذاب ابدي مي شود ؟(0)
-آيا انسان ها در آخرت هم مثل اين دنيا از اختيار برخوردارند؟(0)
-آخرين مرحله كمال انسان در آخرت چيست ؟(0)
-عقب ماندگان ذهني و كودكان در آخرت در چه حالي هستند؟(0)
-آيا در جهان آخرت با همين تركيب حاضر مي شويم ؟(0)
-آيا عمر جاودانه و آب حيات و اين كه حضرت خضر از آب حيات نوشيد و عمر جاودانه يافت درست است؟

(0)
-چه كسي در آخرت بهره مند وبي بهره مي باشدچرا؟(0)
-چرا ما نمي توانيم شناخت دقيق و كاملي از عالم , آخرت داشته باشيم ؟(0)
-با تامل و دقت در انسان و طبيعت روشن مي شود كه انسان همواره در پي دفع ضرر ازخود و جلب منافع است و از اين طريق حيات خود را حفظ كرده , به بقا ادامه مي دهد . امـا از آنـجـا كه دفع ضرر و جلب منفعت في حد نفسه نمي تواند انسان رابرانگيزد و به عمل وادار سـازد خـداوند اعمال را همراه با لذت يا رنج قرار داده است و انسان در پي لذت برمي آيد و مثلا با خـوردن و آشاميدن و زناشويي كردن لذت مي برد و از اين طريق در حقيقت حيات و بقاي خود را ادامه مي دهد . امـا اگـر فـرض كـنيم انسان نه دچار ضعف و بيماري شود و نه نابود گردد , كما اينكه در جهان آخـرت چنين است ديگر لذت ها فايده اي براي او ندارند , زيرا لذت ها در دنيا براي اين بودكه انسان تشويق به عمل شود تا به بقاي خود ادامه دهد . بنابراين چرا خداوندهمواره انسان را به لذت هاي گوناگون جهان آخرت وعده مي دهد در حاليكه اين لذت هادر آنجا فايده اي ندارند ؟(0)
-چـگـونه ممكن است امر جاويداني كه ابتداي آن روز قيامت است كه در آن آسمان و زمين از ميان مي روند , به بقاي آسمان و زمين مقيد شود ؟(0)
-چرا عدم ايمان به آخرت , موجب عذاب ابدي مي شود ؟(0)
-آيا انسان ها در آخرت هم مثل اين دنيا از اختيار برخوردارند؟(0)
-آخرين مرحله كمال انسان در آخرت چيست ؟(0)
-عقب ماندگان ذهني و كودكان در آخرت در چه حالي هستند؟(0)
-آيا در جهان آخرت با همين تركيب حاضر مي شويم ؟(0)

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

  کد مطلب:35462 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

در جهان بيني قرآن كريم پيوند ياد معاد با ياد مبدأ چگونه است؟
در جهان بيني قرآن كريم، انسان نه تنها هر روز به معاد كه همان عود و رجوع به طرف مبدأ است، نه بازگشت به دنيا نزديك مي شود، بلكه هر لحظه معادي دارد و به آن نزديك است. در اين جهان بيني معاد از مبدأ بريده نيست، گرچه در نگاه نخست مبدأ و معاد در دو قوس قرار گرفته و از معاد با عنوان «جهان پس از مرگ» ياد مي كنيم، ليكن با نگرشي ژرف به نكته اي شكوهمند مي رسيم و آن اين كه هر دو قوس، به يك نقطه مي رسد؛ آن سان كه از يك نقطه آغاز شده و هر دو جلوة يك حقيقت است: «هو ألاوّلَ والاخِرُ و الظّاهِرَُ والباطِنُ» حديد/3 ذكر و ياد مبدأ، ذكر و ياد معاد است و خداي سبحان مي فرمايد: «يا أيّها الّذين امنوا اذكرو الله ذكراً كثيراً» احزاب/41 [اي مؤمنان به ياد خدا باشيد و فراوان او را ياد كنيد].

بنابراين، ياد خدا (مبدأ) ياد معاد است و هر لحظه انسان به جانب او مي رود: «إِنّا لِلّهِ و إِنّا إِلَيه راجِعوُن» بقره/156 در مقابل، فراموشي الله سبب فراموشي معاد، بلكه موجب فراموشي خود انسان مي گردد، به طوري كه خويش را فراموش كند؛ چنان كه سبب مي شود مورد فراموشي عمدي خداوند قرار گيرد: «نَسوا اللهَ فأنساهُم أَنفُسهم» حشر/19، «نَسوا الله فَنَسيهم» توبه/67 خداي سبحان در آن روز و هر روز ديگر آنان را به فراموشي مي سپارد: «فاليوم ننساهم كما نسوا لقاءَ يومهم هذا» اعراف/51

مهم ترين اثر ياد معاد، اجراي عدل و بر پاداري قسط فردي و اجتماعي است. از اين رو امير مؤمنان(ع) فرمود: «من تذكّر بُعد السّفر استعدّ» (نهج البلاغه، حكمت 280)؛ [كسي كه به ياد سفر آخرت باشد خود را آماده محاسبه آن روز خواهد كرد]. نيز فرمود: «واذكر قبرك فإنّ عليه ممرّك» (همان، خطبة 153)؛ [به ياد گورت باش؛ زيرا از آن جا به طرف معاد مرور مي كني] و براي اصلاح جامعه اسلامي به مالك اشتر(ره) فرمود: «ولن تحكم ذلك من نفسك حتّي تُكثر هُمُومَك بذكر المعاد إلي ربّك» (همان، نامه 53)؛ [هرگز بر خويشتن تسلّط نمي يابي و از خشم نمي رهي تا انديشه‎هايت را بسيار به ياد بازگشت به سوي پروردگارت نگرداني.] مهم ترين اثر فراموشي معاد نيز تبه كاري و ستمگري فردي و اجتماعي است.

: آية الله جوادي آملي
تفسير موضوعي قرآن ج 4 (معاد در قرآن)

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.